İplerimi elimden atalı çok oldu, kendimi suyun akışına bıraktım ben.
Gevşettim vücudumu, direnmeyi bıraktım, dalgalara emanet ettim kendimi.
Teslim oldum ve sabrettim.
Düne dair kötü anılarımı, hayal kırıklıklarımı, canımı acıtan her şeyi geride bıraktım.
Kilitlenmişti parmaklarım, nasıl da sıkı sıkıya tutunmuştum geçmişe. Tek tek açtım ve gitmelerine izin verdim.
Affettim beni üzen herkesi, her şeyi. Sildim attım beynimden, bir daha hatırlamayı, anmayı reddettim.
Önüme yeni yollar çıktı; hangisi hayır, hangisi şer hiç bilemedim. Ama inanarak gittim ve bütün yollarımın sonu güzellikle bitti benim. Çok şükür.
Bugün hayatla savaşmamayı, onunla uyum içinde yaşamayı öğrendim ben.
Korktuğum gibi olmadı, boyun eğdiğim için vurulmadı boynum. Aksine hiç olmadığı kadar huzurlu ve mutluyum, ömrümde bir ilk belki.
Benim için güzel planlar hazırlanmış, izninizle biraz tadını çıkaracağım şimdi…